Pulau Manukan

23 juli

We vertrekken vandaag naar Pulau Manukan , het op 1 na grootste eiland hier voor de kust. Het is een geliefde bestemming voor dagjesmensen maar heeft ook een resort en laat ik daar nou al een halfjaar geleden een paar nachten geboekt hebben hehehe. Een korte Grab rit later staan we op de haven van Sutera. We krijgen even weer dat gevoel van Griekenland bij al die witte boten en het blauwe water. Het is super helder en we zien de vissen zwemmen, zee egels en ja ook stukken koraal. Gaaf !
Er staat iemand ons op te wachten en we kunnen meteen de speedboot op. Zwemvestjes aan (verplicht) en voor we het weten laten we de skyline van kota kinabalu achter ons. We zien nog wel het resort met de sunset bar voorbijkomen. Leuk hoe snel een stad als vertrouwd aanvoelt.
Er zijn veel boten op het water vandaag en als we bij de pier van Manukan aankomen schrik ik wel even. Je kan over de (Chinese) hoofden lopen. Onze boot man wil per se mijn rugzak dragen en wandelt met ons de pier af , waarna het publiek gelukkig wel snel verspreid. Wij duiken een kantoortje in wat de receptie blijkt te zijn van het resort. We krijgen een drankje en een verfrissend handdoekje van de dames. Zennnn.
Het resort ligt aan het strand en bestaat uit een aantal gebouwtjes met kamers, zo'n 20 totaal. Het strand voor het resort is alleen voor de gasten, de rest is vrij toegankelijk. De gastvrouwen verzekeren ons dat de drukte ophoudt na 4u smiddags als alle daggasten terugkeren. Ach, ik vind mensen kijken ook wel leuk.
In onze kamer snap je de 'extra mile' die een resort neemt. De tv staat op 'romantic music' aan, de airco heeft al even zijn werk gedaan en er staat een schaaltje met 2 appeltjes op het tafeltje. We krijgen badhanddoeken van het resort. Lovely !

De middag spenderen we met het zoeken van schelpen (ik), de sea life ontdekken (Leon) en gewoon relaxen. Dramatisch hoogtepunt is als ik een Chinees het water uit zie tijgeren, wat ik een wat opvallende manier vind van het water verlaten maar oké. Eenmaal op het droge blijft hij liggen en wappert hij met zijn armen naar zijn vrouw. Als ze aan komt rennen, wappert hij naar de receptie. Oei er is dus iets aan de hand. Hij wijst naar zijn kuiten , het enige onderdeel waar zijn wetsuit niet komt. Kwallensteek.
Gelukkig heeft de receptie azijn staan en is hij snel geholpen. Kwallen horen rond deze tijd van het jaar niet op het strand te komen word ons verteld. Toch maar wel uitkijken.

Vanaf 4 uur zien we grote groepen toeristen van het strand vertrekken. Ze drommen samen op de pier en stappen in de boten. Om half 5 ligt er nog maar 1. 'Last boat!' schalt het over het strand. Nee dank u meneer, wij blijven nog even.

Met de boten en het merendeel van de toeristen weg valt er rust over het eiland. Heerlijk. De zon gaat langzaam onder en nu zien we dat vanaf ons eiland. Er is nog een sunset point maar dat doen we morgen wel.

We eten curry laksa en mie bij het restaurant onder wat lampen die tussen de bomen hangen. Het personeel zet speciaal een ventilator neer voor de verkoeling. We besluiten onszelf te trakteren op een fles wijn. Het is natuurlijk de avond voor mijn verjaardag ! De wijn smaakt zo lekker..

Welterusten !