Shangri La

20 juli

ShangriLa

We zouden vanmorgen vroeg op een volgende tour vertrekken, maar omdat dat niet gaat met Leons knie hebben we een andere invulling bedacht. Nadat we het hotel nog een paar nachten hebben bijgeboekt hebben we nu de mogelijkheid om vooral even niet te veel te doen vandaag
.. maar dan wel op een top locatie.
Nadat we heerlijk hebben uitgeslapen (geen briefings of trekking voor de verandering) en ontbeten, duiken we de straten van KK op om op zoek te gaan naar een bus station. Ik heb een paar strandjes ontdekt in de Lonely planet die ten zuiden van KK liggen en de moeite waard lijken. Nu moeten we er nog komen !
Het is weer snikheet in de stad, het moet nodig weer even regenen. We duiken een winkelcentrum in waar de airco volop blaast. Het ene na het andere telefoon winkeltje komt voorbij, alle winkeliers en ook de andere shoppers kijken ons echt nieuwsgierig na. Het valt me al vaker op dat er vrij weinig westerlingen te spotten zijn hier. Maar ook in de jungle viel het heel erg mee. Misschien vliegt Ieder een direct door naar Sepilok ofzo. Toch geeft het me juist het gevoel dat we echt KK in duiken omdat we de enige blanken zijn.
Leon weet nog nieuwe sandalen te scoren in zijn maat (per hoge uitzondering - de meisjes moesten er nogal om giechelen) en we slaan water en snacks in voor het strand. Als we bij het bus station komen helpen allerlei mensen ons richting het juiste transport busje. Iemand vertaalt aan de chauffeur, die wat onverschillig voor zich uit staart op zijn stoel, dat we naar Tanjung Aru Beach willen. De man mompelt wat. 5 ringgit per persoon, geeft onze hulp aan. Typisch, ik heb gelezen dat een busje niet meer dan 2 mag kosten. Het onderhandelen laat ik aan Leon over. Die is daar toch beter in dan ik. Maar het gaat stroef , onze chauffeur boeit het duidelijk niet of we mee gaan of niet. En als we horen dat we moeten wachten tot er 10 andere passagiers meegaan, geven we op. Een taxi van 20 ringgit is dan wel zo lekker.
Verderop staat een groepje mannen, de taxi chauffeurs hebben altijd al uitgedokterd wiens beurt het is om mensen mee te nemen en dat scheelt een hoop geruzie en getouwtrek zoals ik dat gewend ben uit India. Onze taxi blijkt een dikke zwarte jeep te zijn, luxe ! Zelfs de airco doet het. De jonge knul die bestuurt heeft de wagen gepimpt met een nogal bijzonder detail ; een versnellingspook van paars gekleurd glas met glitters. Het doet ons aan iets anders denken..

Eenmaal buiten KK is er veel meer groen en jungle tussen de huizen. De kustlijn is vol gebouwd met clubs en restaurants maar ook openbare parken. We worden daar gedropt. Het strand ziet er vreemd uit; het zand is volledig bedekt met kleine bolletjes. Gelukkig heb ik een wandelende natuur encyclopedie bij me; het strand zit blijkbaar vol met mini krabbetjes die de zandbolletjes vormen terwijl ze er hun voedsel uit pulken. Bizar om te zien.

Het strand is verder helaas niet zo schoon, overal ligt plastic verspreid. Zonde dat ze daar geen aandacht aan besteden.

We hebben al snel het resort gevonden wat ik voor ogen had ;Shangri La resort. Het is een enorm complex met de hele dag door live muziek in de lobby en mega veel personeel dat je graag de weg wijst. Ook zonder overnachting kan je er binnen komen en we worden wegwijs gemaakt naar het strand en de barretjes. Het blijkt een heerlijk paradijs met zwembaden, een strandje en een sunset bar. Het zeewater is lauwwarm, bizar om te voelen en niet erg verkoelend. Maar rond 4 uur duikt de zon achter de wolken en wordt het aangenamer. We verwennen ons met een frisse salade (hier moet het toch wel kunnen die gewassen groente !) En lachen om de Chinese ouders die hun kinderen maar niet in bedwang kunnen houden. Langzaam zakt de zon achter het eiland in de verte en kleurt de lucht rood roze en paars, terwijl we onze (niet erg alcoholische) cocktails opdrinken. Het leven is goed !